طلوع نخستین مبارزات نافرمانی مدنی بر ملت ایران خجسته باد، احمد پناهنده

پریروز در راستای مبارزه در چهار چوب نافرمانی مدنی که شعار استراتژیک جنبش رفراندم ملی است، دانشجویان آزادیخواه و وطن دوست با حرکت دوران آفرین و تاریخ ساز خودشان، مرگ شب پرستان حاکم بر مرز و بوم ایران ِ جان را با آوازی دلکش به صدا در آوردند. بطوریکه اگر سرکوب وحشیانه و ددمنشانه قرون وسطایی از گور گریختگان و همکاری دوستان استراتژیک جمهوری اسلامی در پوشش ظاهری اپوزیسیون نبود، می رفت که ره به جای جای جان ِ جهان ِ جامعه جار بزند و مردم را در تمامیت ایران به همگرایی دعوت کند و طومار جمهوری اسلامی را دریک اعتراض و تظاهرات سراسری که درکاکل خودش با اعتصابات همراه می شد، در هم بپیچد. آن حرکت افتخار آفرین و راه گشای مبارزه مسالمت آمیز در چهارچوب نافرمانی مدنی، هرچند به بیرحمانه ترین شکلی سرکوب شد. اما تداوم حرکتش، دیروز در جنبش معلمین، پرستاران، کارگران ِ کارخانه جات و امروز در شکل متشکل ترش در اعتراض و اعتصاب کارکنان و رانندگان ِ زحمتکش شرکت واحد، رخ نمود. بطوریکه پافشاری و پیگیری کارکنان و رانندگان شرکت واحد برای کسب حقوق صنفی و مدنی شان، جمهوری اسلامی را در لاک دفاعی فرو بردند.
هرچند رژیم با ایجاد ارعاب و ترس و حتی دستگیری رذیلانهء خانواده های کارگران ِ شرکت واحد، در صدد است این حرکت غرور آفرین را در نطفه خفه کند. اما کارگران، دانشجویان و سایر ستمدیدگان سراسر ایران، سر آن دارند که با گره زدن مبارزات پراکنده در قد و قامت و قواره سراسری، رژیم جمهوری اسلامی را در تمامی جبهه ها به چالش بکشانند.
زیرا امروز جنبشی متشکل با برنامه مدنی و با ظرفیت بی همتا در چهارچوب حقوق بشر تحت نام " رفراندم " بر تارک آرمان آزادیخواهان چون الماس می درخشد و در هر حرکت غرور آفرین مردم از شعارها و فریادهای محوری مبارزان است. وجود چنین آلترناتیوی به همه اقشار مردم ایران این قوت قلب را می دهد که مبارزاتشان هدفمند و دارای برنامه است. زیرا حامیان و پیش قراولان جنبش رفراندم در این سوی مرز ِ ایران، صدای حق طلبانه آنها را در گوش و هوش، جان و جهان ِ جهانیان آواز می دهند.
فراموش نکنیم که شرایط امروز از هر حیث به نفع جنبش است. زیرا از یک سو اکثریت قریب به اتفاق مردم در سرزمین بلا زده ایران، آرزومند هستند که سر به تن این رجاله گان حاکم نباشد و از طرف دیگر جهان آزاد و مدرن هر روز فاصله خود را از جمهوری اسلامی زیادتر کرده و با شتاب بیشتر به خواست های دموکراتیک مردم نزدیک می شوند.
بنا براین آنچه که امروز، مبارزه ما را می تواند به اهداف خود نزدیک کند این است که تمامی حرکات پراکنده در سراسر ایران، در یکدیگر گره بخورند و یک حرکت شکوهمند سراسری را در جای جای جامعه ایران سازماندهی کنند.
از پس این حرکت شکوهمند است که اعتصابات در جهت به زمین زدن از گورگریختگان تاریخ، ابعاد گسترده ای به خود می گیرد.
بر ماست که پیش قراولان حرکت اختناق شکن و رهایی بخش کارکنان شرکت واحد را تنها نگذاریم و از هر آنچه که در توان داریم به یاری آنها بشتابیم و سعی کنیم چنین حرکتی را به حرکات دانشجویان، معلمین، پرستاران، کارگران کارخانه جات و در رأس آنها کارگران شرکت نفت گره بزنیم و آن را تداوم ببخشیم. مطمئن باشیم که رژیم در مقابل سیل بنیان کن حرکت سراسری ما توان سرکوب را از دست می دهد و تسلیم می شود. زیرا امروز دنیای آزاد، پشتیبان حرکات دمکراتیک مردم ایران است. بویژه اینکه نیرویی منسجم و فراگیر با برنامه مدون بنام جنبش رفراندم ملی وجود دارد که می تواند تمامی نیروها را با هر گرایش و مرامی در خود جای دهد. به شرطی که دل در گرو ایران داشته باشند و خواهان به زیر کشیدن تمامیت جمهوری اسلامی باشند.
انصاف و خردمندی در این است که در این شرایط فاجعه بار که میرود با سیاست مالیخولیایی رژیم جمهوری اسلامی، یک حمله نظامی به ایران تحمیل گردد، اختلافات فرقه ای، گروهی و حزبی را که باری عظیم از تنگ نظری و تعصب را درخود تلنبار کرده است، کنار بگذاریم و برای نجات تمامیت ایران از ایلغار آخوندها و جانورانی مثل احمدی نژادها و مصباح یزدیها، دست در دست یگدیگر بدهیم و در کنار کارکنان زحمت کش شرکت واحد در جنبش رفراندم ملی گرد آییم. تا با انسجام هر چه بیشتر سرنگونی این رجاله های حاکم را تسریع کنیم.
فراموش نکنیم که در این شرایط از هم گسیخته، گروه های جدایی طلب ِ ضد ایران دندان تیز کردند تا گوشه ای از نیاخاکمان را بدرند. برما است که با تمامی توان مانع از عمل ضد ایرانی این گروه ها شویم و آنها را سر جای خودشان بنشانیم.
از یاد نبریم که ما برای آزادی تمامیت ایران مبارزه می کنیم و ایران را متعلق به همه ایرانیان می دانیم. از این جهت است که در جنبش رفراندم ملی مقدم آنانیکه به تمامیت ایران می اندیشند، گرامی می داریم و حاضر نیستیم آزادی ایرانمان را با از دست رفتن قسمتی از خاکمان نظاره گر باشیم.
زیرا ایران یک ملت و یک کشور است و آنانیکه زمزمه و یا زوزه ملیت ها را آواز می دهند، یا ایرانی نیستند و یا اگر هم هستند، بویی از ایرانیت نبرده اند و در خود بیگانگی ِ خویش در اسیرآباد " انترناسیونالیسم " دست و پا می زنند.
زیرا از بدو تشکیل ایران تا امروز هیچ قومی به زور ضمیمه ایران نشده است بلکه به گواهی تاریخ بسیاری از اقوام را به دلیل بی کفایتی پادشاهان و دولتمردان از کشور ایران جدا کرده اند.
بسیار متأسف و متأثر هستم از اینکه بعضی از افراد و نیروها از روی جهالت تاریخی همان حرف و حدیث، شعارها و حرف های صد من یک غاز دهه 60 میلادی و دهه 20 و 40 خورشیدی را بلغور می کنند.

درحالی که شرایط امروز میل به همگرایی نیروها دارد و آزادی تمامیت ایران را خواهان است. نه اینکه حنجره پاره کنیم و داعیه مهربانتر از مادر باشیم و مسایلی را دامن بزنیم که امروز سّم ِ مُهلک است و سبب ساز تفرقه بین نیروها می گردد. بویژه اینکه چنین بحثی گزک بدست جمهوری اسلامی می دهد تا هرگونه حرکت رهایی بخش نیروهای خواهان آزادی تمامیت ایران را مارک ضد ملی بزند.

*******

امروز هر کس که ریگی در کفش ندارد باید برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی از اریکه قدرت به جنبش سراسری بپیوندد و خواسته های قومی را پس از سرنگونی این رژیم، در جامعه دموکراتیک فردا واگذار کند. گروههای قومی که در کناره های مرزی ایران زندگی و مبارزه می کنند باید توجه داشته باشند که هر حرکت آنها زیر ذره بین نگاه مردم در سراسر ایران است و از آنها توقع دارند که در این شرایط حساس بهانه بدست این رژیم ددمنش ندهند که زمینه سرکوب اپوزیسیون را فراهم کند. برای تقویت روحیه مقاومت عقل و خرد حکم می کند که در کنار هم قرار بگیریم.

*******

شک نکنیم که ما از یک کشور و یک ملت هستیم. اگر این اصل را می پذیریم، دیگر جنجال حول حق تعیین سرنوشت و فدرالیسم در این شرایط حساس نه اینکه مشکلی از کل جنبش حل نمی کند بلکه به مشکلات جنبش می افزاید. و اگر نمی پذیریم بایستی ایرانی بودن خود را اثبات کنیم. زیرا نمی شود ایرانی بود ولی کشور ایران و ملت ایران را قبول نداشت و من مطمئن هستم که افراد و یا گروههایی اینچنینی دلسوز ایران نیستند و تمام عیار دل در گرو ایران ندارند.
هیچ قومی اجازه ندارد امروز از نیرویی که در اپوزیسیون است از او مطالبه حقوق فردا را کند که از دستش خارج است. بلکه باید برای آزادی وطنش بدون هیچ چشمداشتی به مبارزه بر خیزد و در این راه دست اقوام دیگر را بفشارد. مردم ایران اجازه نخواهند داد ایران از این کوچکتر شود. زیرا از قرن شانزدهم به این سو کشور ایران از چهار طرف به نا حق تراشیده شده است.
بنا براین خردمندانه است که امروز همه ما به تمامیت ایران فکر کنیم و نگذاریم که بیگانه پرستان و نیروهای ضد ایران به مقاصد شوم خودشان برسند. امروز کارکنان و رانندگان شرکت واحد و مطمئناً فردا کارمندان ادارات و پس فردا کارکنان شرکت نفت، شیلات، گمرک، برق و همراه دانشجویان و دانش آموزان برای دفاع از تمامیت ارضی ایران و به زیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی از اریکه قدرت نیاز به همگرایی دارند. نه اینکه در جای امن بنشینیم و از روی جهالت و یا قصد و غرض موجب سرخوردگی و شکاف بین مردم ایران شویم.
بنابر این بر ما ست که این طلوع مبارزات نافرمانی مدنی را که راستای همگرایی و سراسری دارد، به فال نیک بگیریم و برای تداوم اینگونه حرکات در جنبش رفراندم ملی متشکل شویم تا حاصل این مبارزات هدر نرود بلکه به خود مردم برگردد. به امید آنروز.

دکتر احمد پناهنده
panahandeh@t-online.de
a_panahan@yahoo.de