همنوائی ارتجاع سیاه علیه زنان، حميد فرخنده

hamid_farkhondeh@hotmail.com

صدور دستور غیرمترقبه تامین آزادی حضور بانوان در ورزشگاهها از سوی محمود احمدی نژاد آن هم در پی انتقاد وی از نیروهای حزب الهی و برخی از نمایندگان مجلس که خواهان شدت عمل در برخورد با " بدحجابان" هستند، موجی از مخالفت با این فرمان رئیس جمهور را در بین برخی از مراجع تقلید، آیت الله های محافظه کار و تعدادی از نمایندگان مجلس براه انداخت.

آیات عظام به شدت محافظه کار نظیر صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی فاضل لنکرانی و مصباح یزدی پدر معنوی رئیس جمهور، بلافاصله در اطلاعیه های جداگانه با صدور فتاوی جداگانه حضور زنان در ورزشگاهها را از نظر فقهی خلاف شرع اعلام کردند و از رئیس جمهور خواستند که فرمان خود را پس بگیرد.
با وجود چنین واکنش تندی از سوی مراجع نامبرده نمی توان گفت که نهاد مرجعیت تشیع در این مورد حرف آخر را زده است. یکی از امتیازات نهاد دینی اهل تشیع نسبت به سیستم دینی اهل تسنن استقلال آن از نهاد حکومت بوده است. هر چند بعد از انقلاب اسلامی با قرار گرفتن یکی از مراجع در راس حکومت با طرح نظریه ولایت فقیه
و زیر فشار قرار گرفتن مراجعی که حاظر نبودند استقلال خود را فدای هماهنگی با حکومت کنند استقلال آنها کم و بیش فدای مصالح حکومت شد، اما علیرغم تضییقات ایجاد شده، استقلال مراجع از حکومت به آنها امکان ارائه احکام و نظرات دینی و اجتماعی خود را برای مقلدان خویش می دهد. همانطور که در دیگر موارد مانند دادن حق رای به زنان، اصلاحات ارضی و یا امکان ریاست جمهوری زنان نظرات متفاوتی از سوی مراجع اعلام شده است، در مورد حق زنان برای ورود به ورزشگاهها نیز به احتمال زیاد آیت عظام منتظری، صانعی، فاضل میبدی و برخی دیگر نظرات متفاوتی دارند. از آن گذشته باید منتظر بود و دید نظر مقام رهبری که ولی فقیه و مرجع حکومتی است را در این میان چیست. تا بحال بر مبنای قوانین نانوشته مردسالاری با تکیه برداشتی خاص از اسلام از ورود زندان به ورزشگاهها همپای مردان جلوگیری شده است وگرنه هرگز در جمهوری اسلامی هیچ قانون مصوبی در مورد منع ورود بانوان به ورزشگاهها وجود نداشته است.
اکنون باید دید که آیا رئیس جمهوری که شعار انتخاباتی اش "ما می توانیم" بود، علیرغم عدم موفقیت در
وعده های اقتصادی خویش این بار توان آن را دارد که اخطارهای پدر معنوی خود و دیگر آیت الله های
محافظه کار را نادیده بگیرد، بر فرمان خود پای فشارد و زنان بتوانند همراه با مردان به تماشای مسابقات ورزشی مردانه بپردازند؟ یا آنکه وی با اولین نهیب مرتجعین عقب نشینی می کند. پاسخ احمدی نژاد به این سوال از یکسو بستگی دارد به اینکه آیات عظامی که ظاهرا حضور زنان در استادیوم های ورزشی را مخالف شرع نمی دانند سکوت خود را بشکنند و از سوی دیگر آقای خامنه ای که در مقام ولایت فقیه هم بر کرسی مرجعیت مذهبی تکیه زده و هم بر صندلی رهبری سیاسی نشسته است نظر خود را در این مورد بیان کند.

محمود احمدی نژاد علیرغم اخلاص خود به آیت الله مصباح یزدی و ابراز ارادت به نهاد مرجعیت با نشستن بر صندلی ریاست جمهوری بر بخشی از ماشین عظیم دولت سوار شده است. دستگاه دولتی و الزامات سیاسی حتی در کوتاه مدت همیشه خود را با خواست های رئیس جمهوری مکتبی تطبیق نمی دهد و برخی اوقات این رئیس جمهور است که باید خود را با مکانیسم دستگاه دولتی و خواست های عمومی تطبیق دهد.
نزدیکی انتخابات شوراها، افزایش محبوبیت در افکارعمومی بخصوص نزد جوانان کشور اکنون که ایران در جهان منزوی است و پرونده اش، بخاطر دست نکشیدن از برنامه های هسته ای خود، روی میز شورای امنیت قرار دارد و التیماتوم یک ماهه شورای امنیت به ایران نیز دو روز دیگر به پابان می رسد، همه می توانند دلایلی باشند که باعث یک تصمیم سیاسی و صدور فرمان رئیس جمهور در مورد آزادی حضور بانوان در استادیوم های ورزشی شده باشد.
حتی اگر محمود احمدی نژاد برای فرونشاندن خشم آیت الله های ناراضی دستور خود را پس بگیرد، باز زنان در این میان برای احقاق حقوق ابتدائی خود گامی به جلو برداشته اند. چراکه آنان موفق شده اند فریاد اعتراض خود به تبعیض های ناروا را به گوش های نه چندان شنوای دولتمردان برسانند.