"از نيل تا فرات"، محسن حسينيان

[انديشه نو، وبلاگ محسن حسينيان]

رنتيسي هم رفت ! اين دومين ضربه بزرگي بود كه فلسطين در اين ماه از اسراييل خورد. اسراييل دشمني كه بيش از نيم قرن است ، زالو مانند به خاك فلسطين چسبيده و جدايي ندارد ، هميشه و همه سان از حمايت ايالات متحده برخوردار بوده. اجازه بدهيد بجاي كلمه نا محسوس آمريكا از – ايالات متحده – استفاده كنيم. طبيعتاً هيچگاه يك كشور نميتواند چنان قدرتي داشته باشد كه جهان را تسخير كند. پشت پرده آمريكا ، كشورهايي نهفته كه متحد و همدست در مقابل اعمال اسراييل ، كاري جز سكوت نداشته و ندارند. اتحاد اين ايالات مجازي به جايي رسيده است كه صراحتاً ، بوش به عنوان شيپور دمكراسي آمريكاييها ، جانب حق را به اسراييل داده و از ساير كشورهاي همدست خود خواسته تا از اعمال شارون قدرداني بعمل آورند. جالب اينجاست كه وي از طرح شارون براي عقب نشيني از مناطق كرانه باختري حمايت كرده ، در حاليكه در اين سوي پرده ، دو رهبر برجسته حماس را به قتل رسانيده ! اين پارادكس مزمن چيزي جز سرپوشي و پرده پوشي از ساير اعمال ايالات نيست.
عراق به عنوان اولين طعمه آمريكا محسوب ميشود. جنگ عراق كه تا كنون و در مدت يكساله اول از حمايت آشكار دولتهاي اروپايي برخوردار بوده ، اكنون ديگر تبديل به مبحثي جدي و مشكل ساز در بين آمريكا و متحدانش گرديده است. حضور نظامي در عراق تا كي ادامه خواهد داشت؟ اين سوالي اساسي است كه اينك در بين هم پيمانان جنگ عراق بوجود آمده. البته به نظر ميرسد آنها تا حدي جواب سوال خود را گرفته اند كه آنرا ميشود از دستور بازگشت سربازان اسپانيايي از عراق ، دريافت كرد. ترك خاك عراق بمنزله پايان تعهد نامه جنگي يكساله بين هم پيمانان آمريكا است. شايد از اين پس ديگر آمريكا نيازي به حضور

ساير كشورها در خاك عراق ندارد و در صدد برآمده است تا با نيرنگي ديگر ، كم كم زمينه هاي حضور اسراييل در عراق را بوجود آورد. دولت اسراييل در واقع دولت تازه بكار آمده عراق است. آمريكا كه خود صدام را بعنوان نماينده اي از آن ايالت در خاورميانه در كشور عراق مستقر كرده بود و سالها وي را تغذيه ميكرد ، در واقع در صدد اينچنين روزي بوده است تا بتواند با حمايت از اسراييل ، هر چند به قيمت قتل عامهاي گسترده ، چادر خود را هر چه بازتر بر فراز منطقه خاورميانه ، گسترش دهد. نكته مهم اينست كه چادر برافراشته شده ، هم كنون سايه شوم خود را بر فراز خاك ايران افكنده است. اين موضوع تا جايي روشن است كه ديگر مقامات ايران جرات نميكنند بطور مستقيم در امور عراق دخالت كنند و اين كار سبب ميشود تا پاول در نطقي از ايران بخاطر همكاري خود با آمريكا و دخالت نداشتن در معضل عراق ، قدرداني كند. اينجاست كه در واقع خاورميانه اسطوره اي آمريكا به حقيقت پيوسته و ديري نمانده است كه ايران هم بعنوان كشوري از خاورميانه زير سايه شوم آمريكا مامن گيرد. هشدارهاي پي در پي مراجع اعظام از حوزه علميه قم و مشهد نشان از ضعف و سستي در قاطعيت تصميمات مقامات سياسي ايران دارد. انتخابات اخير پارلمان نيز موجب شد تا آمريكا با استفاده از غفلت مردان سياست ايران پايه هاي حضور خود را در منطقه مستحكمتر سازد. اين چنين است كه آمريكا خواهد توانست تئوري « از نيل تا فرات » را براحتي پياده سازد و واي بحال كشوري كه ساز مخالف با او بزند و اين است شروع ويراني ديگر !