 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
1. در حكومت هايي كه به صورت بسته و فردي اداره مي شوند تنوع قومي، زباني و فرهنگي جمعيت كشور و هم چنين برابري اجتماعي، سياسي و حاكميت قانون كه در واقع ابزارهاي پيوند دهنده منافع ملي در داخل كشور به شمار مي روند، به صورت واقعي پذيرفته نمي شود. در نتيجه اين وضعيت در اين گونه رژيم ها، ابزارهايي كه پيونده دهنده منافع ملي در درون سرزمين ملي شناخته مي شوند، فاقد كاركرد مورد انتظار هستند.
2. در حكومت هاي فردي به تدريج قدرت در كنترل اقليت مسلط قرار مي گيرد. گردش قدرت در چنين رژيم هايي نيز در چارچوپ و دايره اي كوچك از افراد خودي است كه البته مي تواند با پذيرش ظاهري برخي اصول دموكراسي و به عنوان مثال از طريق ساختار انتخاباتي خاص و به شدت كنترل شده صورت پذيرد. بنابر اين، از يك سو هيچگاه قدرت از دست عناصر خودي خارج نشده و منابع اصلي قدرت به صورت انحصاري در اختيار آن ها است ، از ديگر سو هم از طريق برگزاري انتخابات تغيير ماهيت داده شده، قيافه يك رژيم داراي ساز و كار دموكراتيك را به خود مي گيرند. در نتيجه برآيند رفتار سياسي، اجتماعي و حقوقي نهادها و منابع قدرت به منظور تحكيم و استمرار منافع اقليت مسلط مي باشد كه البته گاه ممكن است تامين كننده منافع ملي باشد، ولي به صورت كلي نمي تواند به يك رويه و اصل كلي تبديل شود.
3. در رژيم هايي كه به صورت آشكار جامعه به يك بخش كوچك ـ خواص ـ خودي و يك بخش بزرگ غير خودي تقسيم مي شود و اين تقسيم بندي توسط سران حكومت تئوريزه مي شود و هيچ نگراني از پيامدهاي منفي اجتماعي وسياسي آن وجود ندارد، مردم در چنين جامعه اي بر پايه عواملي ايدئولوژيك كه با گذشت زمان آشكار گرديده كه تامين كننده منافع اقليت در قدرت است، دعوت به همبستگي ملي مي شوند.
|
advertisement@gooya.com |
|
4. هرگاه در رژيم هاي بسته و غير رقابتي آزادي هاي فردي، برابري سياسي و حقوقي و حاكميت قانون نقض مي شود، و براي اين گونه معيارها كه مردم سالار بودن يا استبداد سالار بودن حكومت از طريق آن ها شناخته مي شود، اهميتي داده نمي شود، براي ساير عوامل پيوند دهنده منافع ملي نيز اهميت و اولويتي به جز در حرف ها و شعارهاي رسمي و تبليغاتي داده نخواهد شد.
5. چون سياست خارجي كشورها پيروي از سياست داخلي آن ها است، رژيم هاي غير دموكراتيك به جز اين كه ناتوان از به كار گيري ابزارهاي پيوند دهنده منافع ملي در داخل كشورخود هستند، از نظر به كار گيري سياست هايي كه منجر به منفعت اقتصادي و در نتيجه كسب منفعت ملي در تعامل با ساير بازيگران در عرصه روابط بين الملل شود، ناتوان و آسيب پذير هستند. در نتيجه چنين وضعيتي، بخش مهمي از منابع اقتصادي كشور نيز هزينه مي شود. بنا بر اين، چرخه زيان به منافع ملي در رژيم هاي فردي كامل است.
سينا عليپور، سردبير هفته نامه آبان
