بیانیه اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی

بیست و دوم بهمن ماه و دهه فجر یادآور وقوع بزرگترین انقلاب قرن بیستم به دست ملتی بزرگ است، که به دنبال تأسیس یک نظام جدید مدنی برای تحقق آرمانهای تاریخی خویش بود. ایامی که پیام آور انقلاب پس از پانزده سال هجرت، با ورود خویش به میهن، نوید تثبیت تثلیث انقلاب اسلامی یعنی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی را به همراه آورد. انقلاب اسلامی، نمایشی روشن از اراده جمعی ِ ملتی بود که می خواست سرنوشت جامعه خویش را خود رقم زند. یاد این ایام پر خاطره و یادمان سترگ محرم، ماه شهادت سرور و سالار شهیدان، حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) را گرامی می داریم.
خاطره بیست و دوم بهمن ماه برای عموم ملت ایران و بویژه دانشجویان، آمیزه ای از زیبایی ها، همدلی ها و امیدها از یکسو، و نگرانی ها، تأثرها و سرخوردگی ها از سوی دیگر است. اما با این وجود ما هنوز هم منتظر شبنم بهاری انقلاب و امیدوار به پیش گیری از تعمیق و گسترش آفت ها و نارسایی ها هستیم. لذا فرصت را غنیمت می شماریم و ضمن گرامیداشت ایام دلنشین همصدایی ها، نکاتی را چون همیشه یادآور می شویم:
1- بیست و هفت سال از وقوع انقلاب اسلامی می گذرد و ما هنوز نه فقط در اوّل وصف شاه بیت آن یعنی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی مانده ایم، بلکه با برداشتن گام های واپسگرایانه در اصالت خواسته های تاریخی ملـّت ایران دچار تردید شده ایم. بر ما چه گذشته است و عمق فاجعه را چه کسی می تواند بیان کند که پس از گذشت کمتر از سه دهه از عمر نظامی که بزرگترین افتخار آن رأی 98 درصد مردم در حمایت از آن بوده است، کسانی طلبکارانه در حق طبیعی مردم در تعیین سرنوشت خویش تردید کرده و حتّی آن را خطرناک برای اسلام و دین قلمداد می کنند. در شرایطی که مسلمانان در عراق، فلسطین و لبنان طعم شیرین مردم سالاری را می چشند؛ در پیشروترین حکومت مردم سالار اسلامی در قرن حاضر، از مداخله مستقیم مردم در تعیین سرنوشت خویش به نام دین ابراز نگرانی شده و سعی می شود ارزش رأی مردم تا سر حدّ هیچ فروکاسته شود. از نگاه ما دانشجویان، به عنوان وارثان پیشگامان انقلاب اسلامی، ماهیت انقلاب چیزی جز نفی استبداد به هر شکل نبوده است. مطابق قانون اساسی و بر اساس نظر معمار انقلاب حضرت امام (ره)، تصدّی تمامی ارکان نظام از جمله رهبر، منوط به رأی و پذیرش مردم است و تحقق هیچ حکومتی حتی از نوع دینی آن جز با رأی مردم متصور نیست. هنوز سخنان آن پیر سفرکرده در گوشهایمان طنین انداز است که در اولین سخنرانی خود پس از ورود به میهن فرمود: ”... من، به واسطه ای که ملت مرا قبول دارد، دولت تعیین می کنم…“ و تاکید همیشگی اش بر ”جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر ونه یک کلمه کمتر“.
2- استقلال را فقط در ”نه گفتن“ و ”منزوی شدن“ در جهان امروز جستجو نکنیم. استقلال فرآیندیست که طی آن ضمن حفظ ارتباط با همه جهان، توسعه و پیشرفت به صورت بومی مدیریت می شود. دفاع از کیان اعتقادی و ملی را در مفهوم سنـّـتی ”محدودیت“ و ”خاکریززدن“ خلاصه نکنیم. استقلال و دفاع همه جانبه، در رشد و توسعه علمی، رسیدن به درجه خودباوری واقعی، و مصونیت متبلور می شود. در همین راستا ضمن تأکید مجدد بر حقِّ داشتن ِ فنـّاوری هسته ای، باید بدانیم که این حق ارزشی است در میان سایر ارزش ها که در کنار آن باید تمامیت ارضی کشور، وحدت ملـّی، توسعه کشور، آینده فرزندان این مرز و بوم و در یک کلام ”مصالح ملـّی“ مدّ نظر قرار گیرد. به نظر ما نباید انرژی هسته ای سمبلی از دین و ناموس ملـّی و همه چیز ملـّت ایران محسوب شود. در شرایط بسیار حساس فعلی، هوشیاری و تدبیر، شرط سرافرازی در آزمونی تاریخی است. بویژه در روزهای اخیر و پس از گزارش پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد و در شرایطی که میزان مخالفت بین المللی نسبت به رای پیشین سازمان بین المللی انرژی اتمی افزایش یافته است و حتی متحدین استراتژیک کشورمان با جامعه جهانی در این راستا هم آوا شده اند، به نظر می رسد، تنها راه برون رفت از بحران موجود در فرصت یک ماهه پیش رو، دست شستن از افزایش مواجهات بین المللی و استفاده کامل از ظرفیت های موجود اندیشه و سیاست و همدلی تمامی میهن دوستان و علاقمندان نظام و انقلاب و اجازه خردورزی، اطلاع رسانی و همفکری میان اصحاب مطبوعات و سیاست ورزان در عرصه داخلی و بین المللی است. بنا به فرمایش حضرت امیر(ع)، عاقل آن نیست که میان خیرو شرّ دست به گزینش می زند، بلکه عاقل آن است که میان دو شرّ یکی را بر می گزیند.
3- ضمن اذعان به لزوم بهره گیری از برترین ظرفیت های ادبیات دیپلماتیک توسط دولتمردان میهن عزیزمان، اظهارات اخیر نخست وزیر بریتانیا و موضع گیری های کینه توزانه صدر اعظم آلمان، که مصداق بارز ترور شخصیتی و توهین به رییس جمهور کشورمان تلقی می گردد و در تضاد آشکار با منشور حقوق بشر و ادب سیاسی، آن هم از سوی دولت هایی که طلایه دار مردم سالاری و صدور آن به اقصی نقاط جهان می باشند، را محکوم می نماییم.

4- وجود تشکل های فرهنگی، سیاسی و صنفی، به عنوان مصادیق بارز حقوق شهروندی ِ برخواسته از نظام دموکراسی، جزیی از واقعیات غیر قابل انکار جوامعی است که در مسیر فرآیند توسعه پایدار قرار می گیرند. این نهادها واسطه های شناخته شده میان حکومت و مردمند. طبق قانون اساسی که حقوق و آزادی های فردی در پناه آن تجلی یافته است، داشتن تشکل های مزبور و فعالیت در راستای اهداف آن ، جزیی از حقوق غیر قابل انکار همه اقشار جامعه است. وجود نهادهایی مانند نهادهای دانشجویی، صنفی و کارگری، ضمن احقاق حقوق اعضاء به صورت عقلانی و طیّ پروسه مذاکره، ثبات اجتماعی را به همراه داشته و از شورش های کور، غیر قابل پیش بینی و غیر قابل کنترل جلوگیری می کند. لذا ایراد فشار و برخوردهای غیرعقلایی را با تشکل های فوق الذکر، آن هم در شرایط پرتنش بین المللی و فضای بدبینی جهانی، به صلاح جامعه و نظام جمهوری اسلامی نمی دانیم.
5- در عصری که اهمیت مذاهب الهی وارزش های معنوی بر جوامع بشری روز به روز آشکارتر می گردد، بسیار تاسف بار است که در کشورهای داعیه دار رعایت حقوق بشر، کسانی به نام آزادی بیان وحریت در ابراز عقیده، مقدس ترین ارزش های امتی را مورد اهانت قرار داده و متأسفانه از حمایت سیاسی این دولت ها نیز برخوردار می گردند. دیگر، ملت های آزاده در سراسر جهان نمی پذیرند که تکرار این گونه اعمال آن هم از ناحیه کشورهای مشخصی، از روی سهو و اشتباه صورت گرفته باشد، بنابراین ضمن ابراز انزجار خود از توهین به ساحت مقدس و وجود نازنین نبی مکرم اسلام، حضرت خاتم النبیین، محمد مصطفی (ص)، از حاکمان و رؤسای کشورهای اسلامی می خواهیم به دور از خشونت و رفتارهای احساسی و با اتحاد و قاطعیت هر چه تمام تر، به مقابله جدی با این امر برخیزند. به عنوان راهکاری عملی، تقدیم شکایت رسمی قاطبه مسلمین به دادگاه های معتبر بین المللی از عاملین این توهین را پاسخی متقابل در برابر مدعیان حقوق بشر و آزادی بیان، می شماریم.

پروردگارا بر محمد و خاندان پاکش درود فرست و فرج ایشان را نزدیک بدار
اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا
بیست و دوم بهمن ماه 1384