مسعود باستاني پس از آزادي از زندان اراک: به خاطر دفاع از حقوق زندانيان سياسي حبس کشيدم، شهروند

شهروند ــ خسرو شميراني: مسعود باستاني، سردبير جوان نشريه توقيف شده "نداي اصلاحات" که چهارشنبه گذشته از زندان آزاد شده بود در گفت وگوي مفصلي به شرايط خود و ديگر زندانيان در زندان اراک پرداخت. اين گفت وگو از شرايط اسف باري در اين زندان جمهوري اسلامي ايران حکايت ميکند. باستاني از جمله به شيوع بيماري ايدز، هپاتيت و اعتياد و همچنين فقدان ساده ترين وسائل معيشتي در زندان اشاره ميکند.
باستاني در روز پنجم مرداد در تجمعي در مقابل زندان ميلاد که براي آزادي اکبر گنجي، روزنامه نگار زنداني برپا شده بود، دستگير شد. او پس از ده روز بازداشت در اوين به اراک احضار شد تا به دليل يک پرونده مطبوعاتي که به سال 1381 مربوط ميشد شش ماه در زندان بماند.
دو ماه پيش از آزادي او دادستان اراک به خبرنگار ايلنا گفته بود که مسعود باستاني 1400 شاکي دارد.
باستاني به شهروند گفت که او 14 روز پيش از پايان رسمي دوران حبس آزاد شده است و اين به دليل موافقت با تقاضاي وي مبني بر اجازه استفاده از مرخصي استعلاجي بوده است.
او درباره شرايط خود در زندان گفت: "در اين اواخر هواي سرد به شدت آزار دهنده بود به طوري که گاه ما زندانيان مجبور بوديم با دستکش و کلاه به رختخواب برويم."
او که در نتيجه شرايط زندان به ناراحتي کليوي دچار شده است ميگويد:"با وجود شرايط وحشتناک معيشتي، اين بزرگترين مشکل نبود. فشار اصلي در آن بود که من به عنوان يک زنداني مطبوعاتي مجبور بودم با افراد محکوم که جرائم آنها از قتل تا سرقت مسلحانه و ارتشاء و اختلاس امتداد مييافت در يک سلول سر کنم."
باستاني همچنين گفت: "البته ماموران زندان به شدت به مراقبت از من مشغول بودند، اما متاسفانه اين امر به مراقبت در مقابل آن افراد بعضا خطرناک معطوف نبود بلکه تمام هم و غم آنها اين بود که مبادا من نامه اي نوشته و به بيرون از زندان ارسال کنم. در اين اواخر کار به آنجا رسيده بود که حتي امکان مکاتبه با مراجع قضايي از جمله دادگاه تجديد نظر از من گرفته شده بود."
مسعود باستاني درباره ديگر جنبه هاي زندگي در زندان گفت: "بعضي شبها از فشار دندان درد نميتوانستم بخوابم، اما از ترس ابتلا به بيماريهايي همچون ايدز و هپاتيت نميتوانستم به بهداري کوچک، غير حرفه اي و نامناسب زندان مراجعه کنم."

او در بخش ديگري از اين مصاحبه ميگويد:" پس از اينکه به عنوان يک خبرنگار به خبررساني درباره حرکتهاي دفاع از زندانيان سياسي ، بخصوص ناصر زرافشان و اکبر گنجي پرداختم ناگهان يک پرونده چند ساله را از کشو درآوردند و مرا به زندان فرستادند. شش ماه زندان در شرايط سخت گذشت، اما امروز علاوه بر اينکه زير شمشير داموکلس دو پرونده ديگر قرار دارم حق کار در حرفه خودم از من گرفته شده است. اين چه آزادي است که من در آن حق امرار معاش نداشته باشم؟ مهمتر اينکه روزنامه نگاري هويت من است. بخشي از وجود من است و آنها با ممنوعيت من از پرداختن به حرفه ام ، سعي دارند هويتم را از من بگيرند، اما من از تمام روش هاي حقوقي براي دستيابي به اين حق مسلم خود استفاده خواهم کرد. تا آن موقع به يمن تکنولوژي و با استفاده از اينترنت به خبر رساني و دفاع از منافع ملي کشورم ادامه خواهم داد."
مشروح اين مصاحبه به زودي در شهروند منتشر خواهد شد.

شهروند - شماره ۱۰۵۲- ۲۴ ژانويه ۲۰۰۶ - سه شنبه ۴ بهمن ۱۳۸۴