بم شهر اندوه و غم، بيانيه مجامع اسلامی ايرانيان

بار دیگر کشور مصیبت زده ما دچار زمین لرزه شد و دهها هزار تن از هموطنانمان را زیر تلی از خشت و خاک به کام مرگ گرفت و دهها هزار مجروح و بی خانمان بجای گذاشت.
شهر بم و چندین روستا و شهرک اطراف آن که در خط زلزله قرار داشتند تقریبا ویران گشتند و تمامی ایران بلکه جهانی را در غم و اندوه فرو برد. مشاهده تصاویر ویرانه ها و چهره مردمی که از وحشت و غم از دست رفتن عزیزانشان به عزای آنان نشسته و یا بادست خالی، در لابلای آوار به جستجوی آنان بودند دل هر انسانی را به درد می آورد.
آیا این دست تقدیر است که چنین بی رحمانه گریبانگیر مردم فلک زده این دیارشده است و هرازچندگاهی عده کثیری از آنان را به کام مرگ و بی خانمانی میکشاند؟
آیا تدبیر انسان نمی تواند بر ویرانگری" تقدیر" فائق آید؟
این چگونه است که در ژاپن و امریکا و... تدبیرانسان، تقدیرطبیعت را تسلیم خود کرده است؟ آیا عمده دلیلی که میتوان یافت این نیست که استبداد و خوی استبدادیش با تدبیر بیگانه است و انسان تقدیر پذیر را میخواهد نه انسان تدبیر جو را. آیا از دست رفتن عده بیشماری از زلزله زدگان، به دلیل فقدان مدیریت و ندانم کاریهای پس ازوقوع زلزله را نیز میتوان به تقدیر نسبت داد؟
چگونه است که در تدارک سرکوب جنبشهای مردمی و دانشجوئی از اتلاف لحظه ای وقت خودداری میشود، اما هنگام کمک رسانی به آسیب دیدگان و مصیبت زدگان بم ساعتها وقت را به ندانم کاریها از دست میدهند. آیا اینکه در سرزمینی زلزله خیز چون ایران فاجعه ها از پس هم تکرار میشوند بیانگر این واقعیت نیست که استبداد لیاقت و توانائی تدبیر و پیشگیری را ندارد ؟ با کمال تاسف قرنها استبداد اثر خود را بر جامعه نیز گذاشته است و علیرغم تجربه، مجددا در بازسازی، تجربه را نیاموخته و بهمان راه و روش رفتیم و ساختیم و سرنوشت خود را به دست تقدیر سپردیم.
با اینحال، جای کمال خوشوقتی است که چه مردم ایران، چه دیکر ملل جهان، یکپارچه با بی قراری، به یاری آسیب دیدگان بم شتافتند و نشان دادند که بنی آدم اعضای یک پیکرند.
مجامع اسلامی ایرانیان ضمن تسلیت به مردم ایران و همدردی با آنان در درد عضوی از اعضای وطن امیدآن دارند که در آینده تدبیر چنان کند که "تقدیر" تابع آن گردد و قادر نباشد تا چنین ویرانی و خسارت و مصیبتی را برای مردم ما رقم زند.
اول تدبیر آنست که بکوشیم تا میهن و مردم از شر هرگونه حاکمیت استبداد برهد تا تدبیرها یکی پس از دیگری تقدیر را پی آمد تدبیر انسان آزاد و آزاده ایرانی بگرداند و پس از این ، بهروزی و سازندگی و رشد حاصل تدبیرمان گردد.

مجامع اسلامی ایرانیان 9 دی 1382- 30 دسامبر2003