بيانيه انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه سهند تبريز به مناسبت پنجمين سالگرد فاجعه قتل هاي سياسي

پيمان پا کمهر – روزنامه نگار در تبريز
www.Tabriznews.com
pakmehr88@hotmail.com
Tel: +98 411 5531723

عاشقان را بر سر خود حكم نيست هر چه فرمان تو باشد آن كنند
انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي سهند تبريز بيانيه اي به مناسبت پنجمين سالگرد فاجعه قتل هاي سياسي صادر کرده اند ، متن کامل اين به شرح زير است :
نيمه اول آذر ماه هرسال يادآور خاطره تلخ قتلهاي سياسي پاييز 77 است. يادآور دشنه آجين شدن دو تن از دليران ايران زمين، داريوش فروهر و پروانه اسكندري. يادآور به خون نشستن دو انديشهساز انسان دوست، پوينده و مختاري. يادآور مظلوميت مجيد شريف كه حتي نامش نيز در فهرست قربانيان تحجر و ارتجاع آورده نشد.
پنج سال گذشت، زمان باز هم ميگذرد اما عطش دادخواهي اين كشتگان راه آزادي فروكش نخواهد كرد. نه دادخواهي بيدادي كه بر اينان رفت، بلكه دادخواهي پيروز دواني كه هيچ گاه جنازه اش يافت نشد و مادر چشم به راهش تاب تحمل اين داغ را نياورد. از خود ميپرسيم:«در كجا اين ظلم بر انسان كنند»؟
نه ياد او، نه زال زاده، نه غفار حسيني، نه برازنده، نه ميرعلايي، نه تفضلي، نه شرفكندي، نه قاسملو، نه سعيدي سيرجاني، نه كاظم سامي و نه دهها تن از هموطنان اهل سنت و مسيحي، هيچ گاه از خاطرمان زدوده نشده است. اين نكونامان براي ما هنوز زندهاند و مردگان حقيقي ناجوانمرداني هستند كه در پس پرده هاي ضخيم قدرت پنهان شده و به قتل شهروندان بيگناه كمر بسته اند. مردگان حقيقي بدناماني هستند كه اكبر گنجي و ناصرزرافشان را به جرم حقيقت جويي و عدالت خواهي در سياهچالها محصور كرده اند. چرا كه اينان به درستي دريافته بودند كه عدالت تنها در پي آشكار شدن حقيقت مي آيد، نه حقيقت در پس عدالت. آنها به همراه خانوادههاي مقتولان هوشمندانه فرياد يرآوردند كه ما چگونه مي توانيم به اجراي حكمي رضايت دهيم كه عزيزانمان در پي لغو آن بودند؟! چگونه مي توانيم به مرگ انسان هايي رضايت دهيم كه خود قرباني طمع عاليجنابان تاريكخانه هستند؟! نه، ما اعدام هيچ انساني را نمي خواهيم. ما تنها به دنبال كشف حقيقت هستيم. حقيقتي كه در پناه آن ديگر هيچ احدي به خود اجازه نخواهد داد، اين چنين بي محابا بر جان انديشه ورزان بتازد. حقيقتي كه در پي رخ نماياندنش ديگر كسي شهروندان را به خودي و غيرخودي تقسيم نكند و «از دل مرداب متعفن تهاجم فرهنگي قتل و جنايت بيرون نياورد.»
انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي سهند معتقد است كه قتل زهرا كاظمي نشان داد، نه تنها تفكري كه پروژه قتل عام درماني را پديد آورد بلكه عوامل اصلي آن هنوز زندهاند و مرگ ـ يا دقيقتر قتل ـ سعيد امامي تنها براي انقطاع سرنخهاي اين ماجرا بوده است. باز هم تاكيد ميكنيم كه كشف حقيقت تنها وسيله مبارزه با اين تفكر است و كشف چنين حقيقتي تنها از رهگذر آزادي همه پيگيران شجاع اين پرونده كه در زندان هستند و تشكيل كميته ملي حقيقت ياب متشكل از وكلاي مستقل دادگستري، خانوادههاي قربانيان، روزنامه نگاران و نمايندگان مردم ميگذرد.
وما به كشف حقيقت و اجراي عدالت ايمان داريم. چرا كه چنان نماند و چنين نيز هم نخواهد ماند. ما ايمان داريم به روزي كه پرسياوشاني كه از خون اين دليران روييده است فضاي ايران بزرگ را آكنده از عشق، صلح، آزادي و انسان دوستي خواهد كرد.
اما تا آنروز بايد بگوييم و بگوييم. بگوييم تا زماني كه حقيقت ساري و عدالت جاري شود. بگوييم تا زماني كه داد اين خون هاي به ناحق ريخته ستانيده شود. بگوييم تا دينمان را بدانها و به ميهنمان ادا كنيم. بگوييم كه «گرچه مرگ دردناك است و مرگ انسانهاي صاحب انديشه دردناكتر»، اما اينان عاشقانه سر در گرو آزادي وطن نهادند و «نواله ناگزير را گردن كج نكردند.» بگوييم كه حكومتيان مدعي پيگيري اين پرونده تنها تا جايي پيش رفتند كه موقعيت خود را در خطر نمي ديدند.
بنويسيم تا آن زمان كه قاتلين واقعي مجيد شريف رسوا شوند. تا پيكر پيروز دواني به خانوادهاش باز پس داده شود. تا آن زمان كه قلب احمد ميرعلايي در سينه آرام بگيرد. و بانگ برداريم تا عمر جباران انسان ستيز پايان پذيرد، تا كرامت انسان محترم شمرده شود.
تا داد ستانيم اين بيداد را.